Neem daarbij de zon die vol scheen op het Pierkespark, een horde enthousiaste bezoekers en een bende schreeuwlelijke kinderen en je begrijpt het plaatje.
Hilde heeft intussen binnen duidelijk een lijn getrokken: tot hier en niet verder. Maar dat heeft dan eerder te maken met de klein mannen die een open keuken de max vinden en nietsvermoedend hun vingertjes branden aan het vuur of de koffiemachine. Beter voorkomen dan flamazine te moeten smeren is ons motto. Vanaf nu dus tot aan de witte lijn voor al wie niet thuis hoort in de keuken.
De matinee.
Een frisse spetterende Jessica Lamote.
Je houdt ervan, of je houdt er niet van. Zei ze zelf, 't zijn niet mijn woorden. Maar mijn indruk was dat iedereen die aanwezig was er echt heeft van genoten. Hoewel je dat niet zou zeggen van de lichaamshouding van het publiek; maar er zat sfeer in de keet.
Jessica, the lady herself. De dame met de rode botjes, de klare taal, de meest onwaarschijnlijke stemvariaties en de luide piano.
Voor mij de Belgische Regina Spector. (Googlelt of youtubt maar eens!) Om jullie een idee te geven wat ze gebracht heeft. Mooi!
De opening van de expo en Rik Soenen, the man himself, is voor morgen.
Ik moet weg nu!
Dada
